سکوت می وزد از چشم های من بی تو
و نیست آینه ای هم صدای من بی تو
تو بال های عروج دعای من بودی
که مستجاب نمی شد دعای من بی تو
چگونه خواب کنم غصه های تلخ تو را
که طعم گریه دهد لالای من بی تو
سراغ حال دلم را کسی نمی گیرد
کسی نمانده ـ دریغ ـ آشنای من بی تو
مپرس حال مرا از پدر بگو ـ آری
که مثل او شده حال و هوای من بی تو
هزار و یک شب تنهایی و سکوت، و من
بگو که چیست پس از این دوای من بی تو

شاعر : سید مهدی حسینی