اي نور چشمان ترِ موسي بن جعفر
هرگز نديدي غارت خلخال و معجر

تو خواهر سلطاني و بس با كرامت
هرجا گذر كردي ادا شد احترامت

زينب مگر كه خواهر سلطان نبوده
پس از چه رو حقش ادا اينسان نبوده

اينجا كه مثل كوفه و شام بلا نيست
در شهر قم ويرانه و طشت طلا نيست

اينجا كسي بحث كنيزي را ندارد
اينجا نگاهي قصد هيزي را ندارد

اينجا شما را عالمانش هم غلامند
از هر طرف بر تو درود و هم سلامند

اينجا كسي دستش ندارد تازيانه
غارت نگردد زيور آلات زنانه

اينجا نداي غيرت ديني بلند است
كِي پاسخِ ريش خضابي ، ريش خند است

تو نهرِ حلق و ذبحِ حنجر را نديدي
دستِ عدو ، موي برادر را نديدي

تو پيكر با خاك يكسان ديدي آيا؟
جاي سُم مركب فراوان ديدي آيا؟

آيا دهاني پر سنان و تير ديدي
يا كه امامي در غل و زنجير ديدي

آري نديدي هر دم از بالاي محمل
هجده سرِ بر نيزه را منزل به منزل

تنها نصيب عمه شد درد اسيري
اما پيامي داد با صبر و دليري

تا پاي جان بايد ولايت را صَلا داد
در هر زمان بايد نداي كربلا داد