مـرو  يا فاطمه اي جان حيدر
كه دريا شد زغم چشمان حيدر
مزن سو سو تو اي شمع  مدينه
ببين  داغ دل سـوزان  حيدر
مبر  از خانه ، اي زهرا صفا را
الا  اي  كوثـر قـرآن حيدر
تو با سوز و مناجات و دعايت
زدي آتش  به نخلستان حيدر
اميـر المومنين  گريان زهرا
ملائك در سمـا گريان حيدر
خدا داند درآن روز كشاكش
چه بگذشته  برآن طفلان حيدر
پس از هجران زهرا درمدينه
چه غم ها مي شود مهمان حيدر
بزن شانه دوباره  موي  زينب
الا اي جـان عالم جان حيدر
ميـان كـوچه ها تنهاي  تنها
گره وا كردي از دستان حيدر
(غريب)‌ آلوده  دامان است امّا
بهشت او بـود ايـوان حيدر
 

شاعر : یوسف حق پرست