دعای نیمه شب عرشیان به کار آمد
جواب حسرت ِ شب های انتظار آمد
برای دیدن خورشید در مدینه شبی
زمین دو مرتبه با آسمان کنار آمد
شبی که قابله در حیرت از نظاره ی ماه  
به سوی شخص پیمیر به افتخار آمد
شبی که آینه ها رنگ آفتاب گرفت
شبی که گمشده ای از دل غبار آمد
کویر خشک و زمستانی بیابان هم
به یمن مقدم او سبز شد ... بهار آمد
رسیده جلوه ی جذاب سوره ی کوثر
که روشن است به نورش نگاه پیغمبر
بدون دیدن او آسمان نشانه نداشت
کسی که هیچ نیازی به عطر و شانه نداشت
کسی که باغ ِ دل آرای قلب پیغمیر
بدون لطف خداوندی اش جوانه نداشت
به غیر گوشه ی قلب پیامبر این زن
در آسمان و زمین هیچ گوشه خانه نداشت
کسی که موقع بخشش شبیه باران بود
که غیر مظلومان با کسی میانه نداشت
علی به غیر از او در تمام زندگی اش
به هیچ آینه ای لطف عاشقانه نداشت
 همیشه در همه ی لحظه ها موافق اوست
علی که عشق جهانی ست پاک عاشق اوست
 اگر چه اشک بریزد شبیه دریا نیست
چرا که دریا اینگونه پاک و زیبا نیست
به وقت غصه و ماتم ، به وقت شادی و شور
همیشه هست علی ، این ستاره تنها نیست
کسی به قدر پسر های شاخ شمشادش
میان اهل مدینه بلند بالا نیست
کسی که اهل بهشت است و خانه اش آنجاست
به فکر سختی این چند روز دنیا نیست
به قدر نور درخشان چشم هاش کسی
لیاقتش به خدا کسب نام زهرا نیست
زنی که دختر خورشید و همسر ماه است
زنی که سوره ای از سوره های الله است
چه می شد آن ساعت بال و پر نداشت اگر ؟
از اتفاق رسیده خبر نداشت اگر ؟
چقدر شوکت این روضه مختصر می شد
یگانه بانوی غربت پسر نداشت اگر
یقین که آتش ِ شرمنده آب می شد زود
هوای پر زدن تا پدر نداشت اگر
چقدر غصه علی را شکسته تر می کرد
صدای گریه زینب اثر نداشت اگر
هزار روضه ی مکشوف مانده و ماندم
چه پیش می آمد خانه در نداشت اگر
دل شکسته همیشه سر ِ سفر دارد
هنوز گفتن از آن ماجرا خطر دارد
  همیشه قصه ی این خاندان شنیدنی است
روایتی ست که تا هر زمان شنیدنی است
که خاندان پیمبر تمام خورشیدند
همیشه ی زمزمه ی آسمان شنیدنی ست
چه فرق می کند این قصه را که می گوید
حکایتی ست که از هر زبان شنیدنی است
به افتخار کسی که هنوز در راه است
چقدر آخر این داستان شنیدنی است
یقین که قبل همه ذکر ، ذکر "یا زهراست"
که از زبان امام زمان شنیدنی ست
هنوز قصه ی این انتظار پابرجاست
به آفتاب قسم آن قرار پابرجاست

شاعر : علی سلیمانی