لب خو گرفته است فقط با ثنای تو
پرواز می کند دل ما در هوای تو
هر روز جبرییل میان قنوت خود
می خواهد از خدا که شود مبتلای تو
باید گذشت بالاخره از هوای نفس
این گونه می شود کسی آخر فدای تو
ما راه مستقیم تو را گم نمی کنیم
شد مایه ی هدایت ما، روضه های تو
روز دهم زمین و زمان گریه می کند
گریان تر از همه شده حالا خدای تو
حتی میان قتلگه ت در عبادتی
پیچیده در تمام جهان ربنای تو
در ازدحام نیزه و شمشیر و تیر و تیغ
دیگر نمی رسید به خیمه صدای تو

شاعر : حسین ایزدی