امشب میان گریه و لبخند خود گمم
سرشار  از طلوع  بهار  تبسمم
دریایم و  طپیده به لب هام  نبض موج
تا آسمان رسیده شعور تلاطمم
جارو به برج و باروی اندیشه می زنم
تا سائل مدایح  معصوم پنجمم
من شاعر صداقت گل های قاصدک
من جابر سلام  رسولان  مردمم
هر جا که باز  پنجره ای شد کبوترم
هر جا که بسته است در مهر کژدمم
صدها ابوبصیر شود طفل مکتبم
دریای علم تو بچشاند اگر خمم
پیچیده در تلاوت معصوم نام تو
عطر گل محمدیت در تکلمم
بر خاک های مرقد نورانی تو ساخت
گلدسته ها و گنبد زرین تجسمم
امشب دوباره شوق مرا بال و پر بده
امشب که بین گریه و لبخند خود گمم

شاعر : میثم مومنی نژاد