نازم به سَروري كه زبورش ز كوثر است
داوداهل بيت صدايش رساتر است
يك سوره از زبور گلستان هل اتي
دنيايي از فضائل آل پيمبر است
يك آيه از صحيفة سجّاديه بخوان
وانگه ببين كه سورة نورش چه محشر است
هركس كه آن صداي رسا را شنيد ، ديد
حتي سكوت هم كه كند عين حيدر است
يعقوب آل فاطمه حالا پدر شده
آمد محمدي كه به او روح پيكر است
نسل رسول ، نسل علي ، نسل فاطمه
بسته به اين ولادت و مولود انور است
هم هاشمي است ، هم علوي هم محمدي
نسلش حسيني و حسني ، فخر داور است
اول محمد آمد و بعداً علي ولي
اينجا علي زقبل محمد مصوّر است
او زادة خليلِ سر افرازِ نينواست
آزادة ذبيحِ خدا سبط صفدر است
او ناشر حقايق دين محمدي
احياگر علوم خداوند اكبر است
آگاه از عوالم غيب و شهود اوست
از قلّه هاي علم و عمل اوست برتر است
در يك كلام مرتبة باقر العلوم
مولاي هفت سرور و باباي جعفر است
در وصف او هر آنچه سخن هست نارساست
جز اهل بيت هرچه بيان است بي بر است
قرآن هر آنچه وصف اولو الامر مي كند
دربارة پيمبر و آل پيمبر است
□□□
او كيست وصفش اين همه توحيد آور است
او كيست كه به گلشن ارباب مِهتر است
با اين همه فضايل گوياي حضرتش
تاريخ او مويِدِ ميلاد ديگر است
او يادگار نهضت سالار كربلاست
دامن نشين عمّة سادات لشگر است
تا كربلاست ، زينتِ دوش عموي خويش
وز كربلا ، نظاره گر هيجده سر است
او راوي تمام شهيدان نينواست
او شاهد سه ساله و نُه ساله دختر است
او ديده است چادر خاكيِّ عمه را
او ديده است بر سر يك نيزه معجر است
او ديده است نالة رأس الحسين را
او ديده است طشت طلا تير آخر است
او ديده است ذبح عظيم قتال را
او ديده است تيزي خنجر به حنجر است
او ديده است پردگيان را ميان شهر
او ديده است عمّة سادات مضطر است
او ديده است هلهلة اهل شام را
او ديده است ديدة بابا ز خون تر است

شاعر : محمود ژولیده