کنار پیکر تو نیزه بسیار
 حسینم را رها کن مردم آزار
 از این شاه غریبم دست بردار
 کمی او را به حال خویش بگذار
 مگر خشکی لب ها را ندیدی
 که اینگونه تو رگ ها را بریدی
 خودم دیدم چگونه پیکرت ریخت
 سپاهی بی حیا دورو برت ریخت
 جلو چشم حرم بال و پرت ریخت
 هزاران نیزه بر روی سرت ریخت
 حلام کن که مویت را کشیدند
  حلالم کن گلویت را بریدند
 همین که پیکرت افتاد بر خاک
 کنارم مادرت افتاد بر خاک
 طلای خواهرت افتاد بر خاک
 حلالم کن سرت افتاد بر خاک
 ببین آشفته حال خواهرت را
 ببین پهلو شکسته مادرت را
 اگرچه باورش سخت است اما
 بدون یاورش سخت است اما
 برای خواهرش سخت است اما
 جلوی مادرش سخت است اما
 تنش را عاقبت مثله نمودند
 به زیر سم تنش را له نمودند
 ز روی نیزها جمعت نمودم
 به چه زحمت تو را جمعت نمودم
 ز زیر دست و پا جمعت نمودم
 میان بوریا جمعت نمودم
 سرمغرب شد از گودال رفتند
 سنان و حرمله خوشحال رفتند
 به غیر از چشم تر دیگر ندارم
 کنار خیمه ها یاور ندارم
 به جان تو قسم باور ندارم
 سرش را گرم کن معجر ندارم
 منو بازار شام ای وای ای وای
 منو چشم حرام  ای وای ا ی وای

شاعر : حامد جولا زاده