باز دلها همه خدایی شد
صحبت از صبح آشنایی شد
باز یاد الست می افتیم
آن زمانی که دل ولایی شد
از جمالی که در ازل تابید
روح ما محو روشنایی شد
از جلال "نفحت من روحی"
هرکه دریافت مصطفایی شد
شیعه از آب و گل برون آمد
هرکه دل داشت مرتضایی شد
برقی از صحنۀ ازل رخشید
لیلة القدر ، رونمایی شد
همه دیدیم آل زهرا را
تازه آغاز آشنایی شد
حسنی و حسینی و علوی
هرکه یک جور هل اتایی شد
بس به غایت خدا خدایی کرد
جان عشاق کربلایی شد
همۀ آل عشق را دیدیم
نوبت جلوۀ رضایی شد
تا که ابن الرضا نمایان گشت
لطف و جود و کرم تداعی شد
بس که جود جواد سرشار است
کارمان از ازل گدایی شد
از همان روز ، نوکرش ماندیم
وَه چه اربابِ با وفایی شد
تا قیامت رها نمی سازد
هرکه را اهل پارسایی شد
از ازل ذکر ما به لطف خدا
یا جواد الائمه ادرکنا
ای خوش آنانکه مونست باشند
عبد کوی مقدست باشند
ای خوش آنانکه در غلامی تو
سینه چاک تو ، عابست باشند
ای خوش آنانکه در جوانیِ خود
با تو فکر مُجالست باشند
در شبستان علم و دانش تو
علما طفل مدرست باشند
پر و بال فرشته ها اینجا
فرش زرین مجلست باشند
بی خبر آنکه بی کَسَت خواند
علی و فاطمه کَسَت باشند
نسل تو جمله هادی دینند
گرچه یک طفل نورَسَت باشند
تا تویی سفره دار آل الله
حاتمان عبد مفلست باشند
کی تو تسلیم حکم مأمونی
دین ستیزان به مَحبَسَت باشند
از ازل ذکر ما به لطف خدا
یا جواد الائمه ادرکنا
از تو باید چشید جامت را
وز تو باید گرفت کامت را
لعل لب های سرخ و زیبایت
می رساند به ما سلامت را
ای که پیچیده حوری ات به حریر
داده چشمت نشان کرامت را
بسکه شیرین زبان سخن گفتی
اَشهَدت می دهد پیامت را
طفل ، اما نشان دهد سخنت
یک امام تمام قامت را
از تو باید شناخت در عالم
مبدأ و مقصد و قیامت را
کتب آسمانیِ سبحان
همه یک یک نوشته نامت را
پس چه شد باز هم جفا کردند
آشنایان تو امامت را
عده ای باز دیده می بستند
معجزات علی الدوامت را
عده ای هم بهانه می کردند
کودکی و چنین مقامت را
با وجودیکه باز می دیدند
شیوة قدسیِ کلامت را
مثل بابا مناظرات شما
درس می داد استقامت را
نشنیدند بی بصیرت ها
سوره و آیه مُدامت را
پشت کردند بر ولایت تو
غصه دادند صبح و شامت را
من چگونه غمت کنم ترسیم
غربت نعش روی بامت را
باز چندین کبوتر آنجا بود!
سایه گیرند روی قامت را
کربلا سایبانی از نیزه
داد می زد همه قیامت را
پیش چشمان اهل بیت حسین
سر بریدند ، سر ، امامت را
از ازل ذکر ما به لطف خدا
یا جواد الائمه ادرکنا

شاعر : محمود ژولیده