از عبورت حضور می ریزد
به تن کوچه "طور" می ریزد
شور شیرین با تو بودن هاست
که به شعرم شعور می ریزد
تا که لب باز می کنی انگار
از لبانت زبور می ریزد
هر دم از عصمت مقام شما
آیه های طهور می ریزد
هر کجا ذکر خیرتان باشد
به سرم کوه نور می ریزد
این سلیمان آل  فاطمه است
دانه ای پیش مور می ریزد
گر نگاهی به ما کنی،حق هم
ظلمتم را به دور می ریزد
باطن "یا جواد" ، "یا رب" است
قدر"سرّ" از "ظهور" می ریزد
حُب تو در نهاد ها آقا !
ای جوادِ جواد ها آقا !
دل ما جام باوری دارد
خُمره ی عشق پروری دارد
باده از دسترنج می نوشیم
نان ما طعم نوکری دارد
حُب که باشد مباح مستحب است
عشق، احکام دیگری دارد
عَملَم کم، تفضّلت بسیار
لطف تو نابرابری دارد
اصل پیوند ما به آل الله
ریشه در شیر مادری دارد
سومین "یا محمد"دنیا !
با تو دل حال بهتری دارد
مکه تا طوس شد قدمگاهت
عشق،وسعتی سراسری داد
کاظمینی شدم خدا را شکر
کربلایی شدن دری دارد

شاعر : محمد کاظمی نیا