علی مولا بود اهل ولا را
علی شافع بود روز جزا را
علی آئینه حق و حقیقت
به کلیه صفات نیک دارا
علی آن قهرمانی که به وصفش
زبانها را نبود و نیست یارا
علی قاضی حق گویی که رایش
بباشد مورد تایید آرا
عزیزی بین که بهر کنیزی
چو مریم بر درش افتاده سارا
به زیر سایه اش خیل نبیان
علی خود سایه ختم الانبیا را
علی ان سروری که در ره دوست
کند با دشمنش حتی مدارا
به میدان حنین و بدر وخیبر
ز وی شد قدرت الله آشکارا
به کامش شرب عشرت تلخ لیکن
می خمخانه وحدت گوارا
به بزم انس دلدار صفا بخش
به پیش خصم سردار صف آرا
به هنگام جدل شیر دلاور
به برج معرفت مهر دل آرارا
علی ان خانه زاد حضزت حق
ز مرز حقق برون نگذاشت پا را
منور کرد اندر روز میلاد
جمال انورش بیت خدا را
به غمهایی که صابرگشت از جان
تحمل کی تواند سنگ خارا
کلامی گر بدانی بر تو کافی است
ز شأنش هل اتی و لا فتی را

شاعر : کلامی زنجانی