لحظه به لحظه،عمرش عذابه
تمومه غصه ش، بزم شرابه
سر حسين و تا كه ديد
نفس آسمون گرفت
ضربه ى چوب خيزران
از تو دلش امون گرفت
داره مى سوزه،داره ميميره
بعد از عاشورا، از دنيا سيره
(بى بى جان زينب)

داغ عزيزاش،چقد عظيمه
سوخته و ساخته، يه سال و نيمه
يادش نميره كه چه كرد
نيزه با پيكر حسين
مقابل چشاش زدن
به روى نى سر حسين
رفته كربلا،لحظه ى آخر
زير لب ميگه، غريب مادر
(ابا عبدالله)

كاشكى برم تو،سپاه زينب
بدم سرم رو، تو راه زينب
دلم ميخواد يه روز منم
پيرو اين علم بشم
همراه با سينه زنا
مدافع حرم بشم
ذكر يا حيدر،ميشه تكبيرم
ابا عبدالله، ميگم ميميرم.
(ابا عبدالله)

شاعر : محمد مبشری