ای همۀ کون و مکان مست تو
قوّت و قدرت همه در دست تو
ای نَفَسَت آیۀ توحید ما
عزّت و حکمت همه پا بست تو
جذبۀ تو جذبۀ اَللّهی است
خالق هستی است خودش مست تو
ذات و صفاتی که خداوند راست
هست در این دایره پیوست تو
بین تو و ذات خدا فرق نیست
بندگیِ او شده در بست تو
دست تو داده است خدا هر چه هست
هستیِ او هستی و او هست تو
مبدأ و مقصد همه در بند توست
عالَم گردون همه پا بست تو
وحدت و کثرت سخنی بی تو هیچ
جاذبه و دافعه سرمست تو
با عظمت تر ز تو عالم ندید
روح جنانی و جهان پست تو
در همه جا قَد چو عَلَم می کنی
حضرت عباس بغل دست تو
گفت پیمبر که (اَنَا مِن حسین(
هرچه امام است تهیدست تو
هر نبی و هر وصی و هر ولی
از تو حسین بن علی منجلی
ای همۀ روح ولایت حسین
آیت غرّای نبوّت حسین
روشنیِ چشم پیمبر شدی
لحظۀ پر شور ولادت حسین
بال و پرِ فُطرسِ پَر سوخته
می طلبد از تو شفاعت حسین
بر قَدَمت دوخته چشم علی
ای همة نور هدایت حسین
آیت حق آینۀ کردگار
ای دو جهان وسعتِ رحمت حسین
هم ز ازل هم نَفَس فاطمه
هم ، نفسِ مادرِ عصمت حسین
در رَحِم اسرارِ عطش گفته ای
ای جگر فاطمه آبَت حسین
ای بفدای (اَنَا عطشانِ) تو
از ازل آمادۀ غربت حسین
بیشتر از این (اَنَا عُریان) مگو
شعله مزن بر دلِ مامَت حسین
پیرهنی مادرِ تو بافته
ای پسرِ خوش قد و قامت حسین
زیر سُم اسب مُدارا کنی
بسکه تویی اهل کرامت حسین
مبعث و میلاد تو گویی یکی است
جنسِ تو از جنسِ شهادت حسین
ای دل تو محو جمال خدا
وصلِ حسین است وصال خدا
ایکه به دل شاهد و مَحرم تویی
فلسفۀ ماه محرّم تویی
ساختۀ سورۀ هودی ولی
سوختۀ سورۀ مریم تویی
کاف تویی عین تویی صاد تو
صبر تویی عشق تویی غم تویی
نور تویی مِهر تویی ماه تو
کوه تویی دشت تویی یَم تویی
کرب و بلای تو مسیرِ خداست
کعبۀ دل فیضِ دمادم تویی
واسطۀ فیضِ تمام بشر
رشتۀ حَبلُ اللَهِ محکم تویی
قبلۀ آمالِ همه انبیاء
جام جم احمد و آدم تویی
نام تو آرامِ دلِ اهل بیت
سعی تویی کوثر و زمزم تویی
عشقِ تو در خلقتِ حق کیمیاست
رِزقِ حَلال همه عالم تویی
صُلب تو شد واسطۀ نُه امام
نورِ دل حضرت خاتم تویی
وحی به جبریل ز اَنفاسِ توست
فاطمه را مصحفِ اعظم تویی
دینِ خدا سلسلۀ عترت است
سلسله را خطّ مقدّم تویی
سَروَرِ آزادی و آزادگی
آبروی بیرق و پرچم تویی
شیعه به دستان تو دارد نظر
دادرس شیعه مسلّم تویی
نایبِ مهدی ولیِ امر ماست
سَرورِ آن یار معظّم تویی
دستِ تو یار حرمِ اهل بیت
حافظ انوار مکرّم تویی
زینبیه منتظرِ نُصرتَت
شام بلا را همه مَرهَم تویی
کاش از آن آیه که بر لب کنی
قافله سالاریِ زینب کنی

شاعر : محمود ژولیده