با غمزه های چشم صنم مست میکنم
تا ذوق شاعرانه کنم مست میکنم
در گیر و دار قافیه هم مست میکنم
تا میکده قدم به قدم مست میکنم
دیوانه ام که دم همه دم مست میکنم
امشب بساط مستی مان جور میشود
شاعر به شوق مدحیه مجبور میشود...
مدحیه خوان غم زده مسرور میشود
حالا که حرف خوشه ی انگور میشود
من بی خیال غصه و غم مست میکنم
از من مپرس محتسب دین! حساب را
بر من نخوان شرایط فقه کتاب را
ساقی کجاست تا برساند شراب را ؟؟
فکری کند خماری حال خراب را
تا بر پیاله لب بزنم مست میکنم
در جست و جوی گوهر نایاب سرخوشم
در می گساری شب مهتاب سرخوشم
با یک پیاله از پدر اب سر خوشم
من رعیتم به حضرت ارباب سرخوشم
حتی ز یاد او به عدم مست میکنم
دل میدهم که دلبر و دلدار میرسد
سر میدهم که سید و سالار میرسد
باب نجات مردم بیدار میرسد
حالا که ناخدای فداکار میرسد
در کشتی نجات امم مست میکنم
روزی رسان فصل حیاتم فقط حسین
سر منشأ همه حسناتم فقط حسین
حج و جهاد و خمس و زکاتم فقط حسین
ختم کلام  صوم و صلاتم فقط حسین
 هرشب به جام و باده قسم مست میکنم
از اشکم چشم او بشود جانماز ، تر
چون او نبود بنده ی بنده نواز تر
شد بی نیاز از کرمش بی نیاز تر
از شرم ما نشد در این خانه باز تر
با لقمه نان شاه کرم مست میکنم
اینجا که در دوراهی ان دل مردد است
اینجا که مستی همه عشاق بی حد است
اری برای عشق شروعی مجدد است
این تکیه و حسینیه ها اصل میکده ست
شب های جمعه زیر علم مست میکنم
دارد شمیم سیب جنان میکشد مرا
دارد مناره های اذان میکشد مرا
ان نهر پاک و اب روان میکشد مرا
رسوا شدم مگر به عیان میکشد مرا ؟؟؟
در کوچه باغ ان بدوم مست میکنم
میخانه را به مستی ما احتیاج نیست
احباب را به  جام بلا احتیاج نیست
در نینوا به نی و نوا احتیاج نیست
اصلا سفر به کرببلا احتیاج نیست
زل میزنم به عکس حرم مست میکنم

شاعر : علیرضا خاکساری