باز هم عطر ملیح تو رسیده از راه
می وزد بوی خدا از حرمت حضرت ماه
رجز حیدریت شهره در میدان است
تیغ بران شما فلسفه توفان است
سرو رعنای تو از بس به علی می ماند
مادرت پشت سرت ناد علی می خواند
تا بر صفحه ابروی تو چین می افتد
دشمنت یکسره از اوج زمین می افتد
تیغ برنده تو میمنه خالی کرده
شیری و نعره تو میسره خالی کرده
در رجز خوانی خود مثل علی میمانی
<ها علی و بشر و کیف بشر> میخوانی
روی دستان شما بوسه ای از مهر ولیست
مشق شمشیر تو آقا چقدر شکل علیست
صاحب پرچمی و میر و سپهداری تو
تا به میدان بروی حیدر کراری تو
چشم وا کرده ای و طعنه ی بر ماه زدی
نقش روی علمت<نصر من الله> زدی
بچه شیر نر مولایی و کوه ادبی
در وقار و عظمت شهره و فخر عربی
دشمن از برق نگاه و رجزت میترسد
تا که شمشیر علی در ید تو میرقصد
اشک چشمان تو را شربت غم میبینم
<لاء> ابروی تو را تیغ دو دم میبینم
اینکه <لا سیف> شهره ی عالم گشته
بوسه بر پای شما زد کمرش خم گشته
صاحب حلم و حشم، بیرق و مشکی آقا
نمک روضه ای و ساقی اشکی آقا
بین چشمان شما نور خدا میبینم
چین ابروی تو را< حول ولا> می بینم
مظهر جود و صفایی و گل یاسمنی
کوه احسان شدی بس که مرید حسنی
این که در هر دو جهان این همه منصب داری
افتخاری است که از مکتب زینب داری
پیش چشمان علی نور دو عینی آقا
چقدر واله و شیدای حسینی آقا
تو امیر عرب و تک یل در علقمه ای
نه فقط ام بنین، تو پسر فاطمه ای
< هیبت الله> ی و در واقع تویی گوهر ناب
مست چشمان تو گشتم به خدا حضرت آب
قمر بدر و حنین است تعجب نکنید
او علمدار حسین است تعجب نکنید

شاعر : مجید قاسمی