من کنیز آسمانی اله العالمینم
بانویی یکتا پرستم همدل اهل یقینم
خلقتم از صلب های پاک یک یک منتقل شد
تاج دارم در سیادت پاکدامان و متینم
بانویی هستم که جبریلش سلام آرد ز بالا
من مخاطب از خدا با خطبه ی روح الامینم
اولین درد آشنای آستان هل اتایم
اولین بانوی اسلامم سعادت را نگینم
محرم اسرار بعثت راز دار بیت وحی ام
همسر آزاده ی درگاه ختم المرسلینم
هستی ام نذر نبوت، ثروتم وقف رسالت
یاور پیغمبر اعظم امین مؤمنینم
کیستم من، در مقام سختی و رنج و مشقت
آن که در شعب ابی طالب حماسه آفرینم
درس دادم بانوان را درس از زهرا گرفتم
مادرم، اما به شاگردی دختر بی قرینم
گوهر عصمت ز اعماق صدف باید برآید
من همان دریای نورم چشمه سار یاسمینم
مادر زهرا که داند کیست غیر از خالق او
آفرین بر آفریننده که زهرا آفرینم
در مقامم بس، که ام الفاطمه هستم به عالم
ام زهرا، جده ی آن یازده نور مبینم
همسر من حامل وحی الهی بود اما
حامل عصمت منم در بطن پاک و عنبرینم
بانویی هستم که چون ایمان خود اظهار کردم
دیدم از هر سو قرین موج طعن مشرکینم
چون ولایت را پذیرفتم کمالم بیشتر شد
مفتخر از شان بیعت با امیرالمؤمنینم
شاد بودم در جوار رحمت نور پیمبر
لیک اوج درد و رنجم شد به شام واپسینم
از پیمبر چون شنیدم قصه ی سیلی و کوچه
خود به خود پژمردم و مردم به پای نازنینم
پیش مرگ دخترم هستم که می افتد به بستر
صید داغ سهمگینم کشته ی سقط جنینم
از بهشت آمد برایم این کفن اما خدایا
بی کفن ماند حسینم، از حسینم شرمگینم

شاعر : محمود ژولیده