دنیا چشیده طعم مسیحایی تورا
هر لحظه جلوه ی مولایی تورا
 یوسف به قعر چاه غریبی بسنده کرد
وقتی که دید نور تماشایی تورا
آری خدا همه هنرش را به رخ کشید
با دست خود رقم زده زیبایی تورا
چشم زمانه در تن هیچ کس ندیده است
یکدم لباس صبر و شکیبایی تورا
این وسعت کرامت تو ... ایهاالکریم
اثبات کرده صحبت آقایی تو را
ما را خدا نوشته فقیر عطای تو
صدها هزار حاتم طایی گدای تو
دریای التفات شما موج می زند
رو به سواحل دل ما موج می زند
در بین ربنای سحر های عاشقی
بی وقفه " التماس دعا " موج می زند
نام تو را که می برم احساس می کنم
لحظه به لحظه عطر خدا موج می زند
هر جا که می روم به تو برمی خورم ... حسن
اصلاً حضور تو همه جا موج می زند
حتماً برای دیدن فیض کرامت است ...
اینجا اگر که خیل گدا موج می زند
دیگر نمی شود به غم غصه دل اسیر
دست مرا بگیری اگر ... ایها المُجیر
خورشید بی کرانه ی صبح ازل تویی
یکّه سوار عرصه ی علم و عمل تویی
در لحظه ی سرودن ِ از " عین " و " شین " و " قاف "
واژه به واژه بانی شعر و غزل تویی
لب واکن و به تلخی دوران امان نده
حالا که التماس لبان عسل تویی
از بس کریمی و به همه لطف می کنی
آقا میان اهل کرم ... بی بدل تویی
دربین معرکه ... ای علمدار مرتضی
پرچم به دست جبهه ی سرخ جمل تویی
ذکر لبان تو همه دم ناد فاطمه
هستی بزرگ و سید اولاد فاطمه
خاک مدینه مقبره ی جسم پرپرت
جانم فدای خاک مزار مطهرّت
خواسته نشانمان بدهد غربت تورا
خاکی اگر شده پروبال کبوترت
ماجان نثار غربت عظمای زینبیم ...
دشمن کجا و مرقد زیبای خواهرت
لطف تو دست خالی مارا گرفته است
شد التماس و حاجت قلبی ّ نوکرت
از کنج آستان بقیع خودت ... شبی
ما را ببر به کرببلای برادرت
آقا بیا و دیده ی ما را جلا بده
امشب به ما مجوّز کرببلا بده
بستم دخیل حاجت خودرا هنوزهم
بر دامن کرامت تو شاه باکرم
در هر امامزاده فقط گریه می کنم ...
با یاد قبر خاکی تو ماه بی حرم
مانده به روی شانه ی زخمی ّ صبر تو
سنگینی کمرشکن کوه رنج و غم
 دستی رسید و غنچه ی عمر تو چیده شد...
وقتی که مانده بود به گلخانه یک قدم
لرزید آسمان و زمین ... لحظه ای که تو
دربین کوچه داد زدی  : " وای مادرم "
زلف سیاه رنگ تو شد ... یک شبه سفید
در بین کوچه های مدینه شدی شهید