منم که عمری محبوس دردم
هرشب پی درد دلم می گردم
چشمام پر اشگه لبهام پر آهه
از بی کسی هر شب سرم تو چاهه
دیگه نمی خوام توی این دنیا بمونم
آه ای خدا خودت ببین که نیمه جونم
دنیا برام یک قفسه   ، اسیر عالم بی کسه
کی روز مرگم می رسه واویلا
دلم گرفته از همه   ،  این همه غصه بسمه
می رم به پیش فاطمه واویلا
****
دلم گرفته از دوست و دشمن
ای تیغ زهر آگین سرم رو بشکن
راحت شدم من از بی وفایی
شفا نمی خواهم اجل کجایی
تا کی به داغ لاله پرپر بشینم
می خوام دوباره روی زهرامو ببینم
کجایی ای یاس سپید  ،  علیت داره می شه شهید
روز وصال ما رسید واویلا
بگو به محسن پسرم  ، تو لحظه های آخرم
بباد کنار بسترم واویلا
****
یه روز مدینه دستامو بستن
قلب علی رو این مردم شکستن
رو زخم حیدر صد بار نمک خورد
جلو  چشام ناموس من کتک خورد
دیدم که افتاد از نوا خروش زهرا
دیدم که زد یک نانجیب تو گوش زهرا
برگ گلم در زیر پا
افتاده بود در کو چه ها
مردم ز خجلت ای خدا واویلا
روی فرشته شد کبود  ، گناه فاطمه چه بود
رفت از کنار من چه زود واویلا

شاعر : مجید احدزاده