وقتایی، که دلم میشه زهرایی    بارونی میشه چشمایی
که یه عمریه این چشما    ندیده زهراشو
****
انگاری،یاد خاطرش می افتم    یاد اون شبی که گفتم    
فاطمه قسم به زینب    از رو زمین پاشو
****
پاشو بریم از این کوچه     مردای کوچمون پستن
پاشو ببین که دستامو    با یه طناب اینا بستن
هیزم آوردن و فکر    (سوزوندن دلم هستن)(2)
اونایی که دستِ     (همسرمو شکستن)(3)، غرور شیشه ایِ(پسرمو شکستن)(3)
فاطمه سپرم بود    (سپرمو شکستن)(3)،زینب می گفت پهلو(مادرمو شکستن)(3)
جلو چش مردم     (کمرمو شکستن)(3) ،حالام توی محراب(که سرموشکستن)(3)
****
شکسته سر شدم زهرا     (بیا منو ببر زهرا)(3)
بی بال و پر شدم زهرا     (بیا منو ببر زهرا)(3)
********

از وقتی     ماجرای کوچه رخ داد  ،  تا نگام به کوچه افتاد
                     روزی صد دفه زهرا جان  ،  اشک غم چکیدم
****
از وقتی     تو کوچه هتاکی کردن  ،  چادرت رو خاکی کردن
               روز و شب فقط از مردم  ،  طعنه ها شنیدم
****
مردم می گن توی کوچه  ،  فاطمه بی پرو بال شد
می گن عدو که سیلی زد  ،  اُم ابیها بی حال شد
به زیر پای اون ملعون  ،  چادر تو لگد مال شد
****
نفس زدی زهرا زخم سینت وا شد   ،   برات بمیرم من که قامتت تا شد
غصه ار این بیشتر علی بی زهرا شد   ،   غصه از این بیشتر تو کوچه بلوا شد
تو رفتی و حیدر غریب و تنها شد   ،   خلیفه ی مردم یه بی سرو پا شد
****
شکسته سر شدم زهرا  ،  بیا منو ببر زهرا(3)
بی بال و پر شدم زهرا  ،  بیامنو ببر زهرا(3)
********

سی ساله  ،  با مصیبتا سر کردم  ،  تا نگاه به این در کردم
غصه های عالم انگار  ،  رو سرم خراب شد
******
سی ساله  ،  قاتلت نشسته جامن  ،  بی محلی کردن با من
بعد تو سلامم خانوم  ،  دیگه بی جواب شد
******
می خوام بیام پیشت زهرا  ،  ولی همش دلم خونه
دلی که واسه عباس و  ،  واسه ی زینب نگرونه
آخه می بینم آوارست  ،  از این خونه به اون خونه
******
یه روز میاد که شمر (رو سینه می شینه)(3)   ،   این صحنه رو زینب (از خیمه می بینه)(3)
اون وقته که گلچین (گلم رو می چینه)(3)   ،   لعنت به این مردم (لعنت به این کینه)(3)
ای وای بگم ازشام (شهری که ننگینه )(3)  ،   امون ز دستاشون( که خیلی سنگینه)(3)
******
دلخون و مضطرو بی حال ،  وعده ی ما توی گودال(3)
چی کشیدم تو این سی سال ، وعده ی ما توی گودال(3)
********

شاعر : محمد زوار