سلام ای حجت و مولای سرمد       سلام ای جان زهرا جان احمد
سلام  انبیـا  تا روز محـشـر         بـه روح صـادق آل  محـمد
دلم خون شد برای تو
همـه جانها فدای تو
من و  اشک عزای  تو
الا ای یـادگار آل  پیـغمبـر
برایت می زنم بر سینه و بر سر
آه واویلا واویلا واویلا(2)
علـوم انبیـا زیـر زبـانت       جهان سر گشته ی طاق و اَبانت
تویی استاد دانشگاه هستی         مفَضَّل هـا گلـی از  بوستانت
ولی با ظلم و  با کینه
زدند آتش در مدینه
به بیت آن بی قرینه
میان شعله گریان برحبیبش بود
به یاد  خیمه و جدّ  غریبش بود
آه واویلا واویلا واویلا (2)
میـان شـهـر  پیغمبـر شبـانه       دو دستِ بسته می بردند ز خانه
دلش خون شد ولیکَن پیش چشمش       نَزَد کس همسـرش را تـازیانه
ولـی روزی  در  مـدینه
همـه بـا عُقـده  و کینه
شکستند دست و آن سینه
همه ظلم و ستم ها از سقیفه شد
زدن آتش، به دستور خلیفه شد
آه واویلا واویلا واویلا(2)
بسوز ای دل بگو با دیده ی تر      سلام ای صادق آل پیمبر
فدای قبر  بی شمع و چراغت      شده زوار تو زهرای اطهر
زداغت خون بر دلها شد
عـزادار تو زهـرا شد
مدینه شور و غوغا شد
شکاف  قلب هر شیعه سرای تو
رئیس مذهب ماجان فدای تو
آه واویلا واویلا واویلا(2)

شاعر : یوسف حق پرست