تابوت دل شکسته ای رو می برن رو شونه های خسته ای
بر سر و سینه می زنن با چشمای به موج خون نشسته ای
نگاهاشون پریشون خاطر و سـرده
دلاشون مصحف اشک و غم و درده
می پیچه تو آسمونا ، نالة ماتم و عزا
که شبونه ، داره میره ، مرد غریب کوچه ها
« هر دلی محزون ، خسته پریشون
همه عالـم سیاپوش داغ آقامـون »
علی غریبه(3)
چی میکشن اون دمی که خاک میریزن روی تن بی رمقش
بوسة آخرو حسین می گیره از چهرة‌ رنگ شفقش
تو آتیش غریبی می سوزه دلها
دلم خـونه به یاد داغ عاشـورا
امون از اون مرثية حسین و دفن پیکرش
می ذاره لب زينب روي رگای سرخ حنجرش
« هر دلی محزون ، خسته پریشون
همه عالـم سیاپوش داغ آقامـون »
علی غریبه(3)

شاعر : یوسف رحیمی