اغاز میکنم  سخن دل بنام عشق
اعجاز میکنم  به سرود و سلام عشق
زیباترین سرود خدا یا حسین بود
تکرار میکنم همه  دم این کلام عشق
ای ترجمان سوره ی <<والفجر>> یا حسین
داده خدا به مطلع  فجرت سلام عشق
هر روز را بنام امامی نوشته اند
روز الست روز تو بود ای امام عشق
تنها مخاطبی که خدا را جواب گفت
لبیک تست بر سر ان بار عام عشق
روزی که لوح نام محبان رقم زدند
ما را کشید عشق تو در ازدحام عشق
دستان تو که خود می و خود جام و باده بود
روز ازل به تشنه لبان داد جام عشق
گلهای سرخ با تو به دنیا شکوفه داد
باغ و بهار  با تو به سحرا سپرده شد
باران به حال خویش نمی بارد از سماء
اشک فرشته ها به دریا سپرده شد
بالا ترین نماز به خاک تو جایز است
اسرار سجده هم به تو گویا سپرده شد
بی تو کسی به ساحل کوثر نمیرسد
این باده از ازل به تو مولا سپرده شد
حتی شهید بی تو به جنت نمیرود
ملک و بهشت نزد تو یکجا سپرده شد
غیر از قلوب منکسره منزل تو نیست
قلب شکسته نزد تو اقا سپرده شد
وقتی حسن به نزد تو تکریم ویژه داشت
یعنی که بر تو هیبت مولا سپرده شد
ای جرعه نوش جام ازل ، تشنه کام کیست ؟
جز تو امام ما پدر نه امام کیست ؟
ای چهره تو اینه دار جمال هو
وی جلوهی رخ تو ،جمال و جلال هو
صورت نگو که صفحه ی  رخسار کردگار
سیرت نگو که پرتو  ذات و خصال هو
اینها که گفته اند ،مقامات ظاهریست
دل میرود زباطن تو ز وصال هو
احسان جاری تو قدیمی ترین قسم
یعنی که سن سال تو هم سن سال هو
درک مقام حضرت تو  لا محال ماند
از بسکه داشت  قامت تو اعتدال هو
ای با وقار، جز تو نگهبان وحی کیست
تو باغبان هستی و وهستی نهال هو
طاعت ز محضر تو همان بندگی ماست
ای امتثال حضرت تو امتثال هو
شرق نگاه چشم تو، برق هزار نسل
دلهای نسلها  ز تو شد اتصال هو
در اسمان طلیعه ی هر ماه ، روی تست
ای رو یت هلال جمالت  هلال هو  
چشمی که چشمه ی تو شد اب بقا چشید
اب بقا  نشانه ی اشک زلال هو
روزی  که نیزه  کام گرفته به کام تو
عالم همه نظام گرفت  از نظام تو
بی تو بهشت جای من و ما نمی شود
دل بی حسین خانه ی یکتا نمی شود
ای ال اطهر تو همه خانه زاد بیت
بی کربلا که کعبه مصلا نمیشود
خلق تو همه را جذب میکند
چون تو کسی شفیع دو دنیا نمیشود
هر کس که از تو دولت ازادی گرفت
تسلیم ظلم و کینه اع دا نمیشود
دنیا در استانه درک مقام تست
هر چند تا ظهور مهیا نمیشود
وقت ظهور بوی تو میاید از حرم
بی تو قیام یوسف زهرا نمیشود
زیباترین پدیده ی خلقت که این  دل است
غیر از محبت تو در انجا نمیشود
دین سلطنت نه بلکه حکومت به قلب هاست
ور نه امام ، حاکم دل ها نمیشود
در دل ترا به واژهی ابجد نوشته اند
ما را شهید ال محمد نوشته اند
ای از بهشت امده قنداق اطهرت
امد حریر هم به تماشای پیکرت
پیشانی و اب و دهند جای سنگ نیست
این بوسه ها ز چیست ؟ به اعضای اطهرت
در سینه ی سترگ همه خانواده ات
دل میتپد ز گفتن الله و اکبرت
لبخند مصطفی زچه با گریه  تو ام است
گیرت چگونه بوسه مرتب زحنجرت
جبریل چون که  نوحه لالا یی ات کند
دارد نیابد از طرف شخص خواهرت
بازی کنی به گوشه سبابه با لبت
با این اشاره ایست به مشک برادرت
هرگاه جرعه اب طلب کردی از حسن
اشکت گریز داشت به سقای لشگرت
ای در رحم به فاطمه گفتی انا الغریب
گریه مکن که خشک شود شیر مادرت
گهواره ات تداری یک روضه میکند
این نغمه هاست مرثیه پر داز اصغرت
از بس پدر به دور گلوی تو بوسه زد
دانست مادرت که به نیزه رود سرت
چون تو کسی لباس شهادت به تن نکرده
خود را برای دین خدا بی کفن نکرده  

شاعر : محمود ژولیده