در دل انبیا امید تویی
بر لب اولیاء نوید تویی
آنکه مانند قدر مجهولش
قبر او مانده ناپدید تویی

آنکه اسلام سر فراز از او
و آنکه چون زینب و حسین و حسن
پاک فرزند پرورید تویی
آنکه جزباب و شوهر و پسرش
هیچ مردی ورا ندید تویی
آنکه ذ کر سلامش از معبود
بارها،بارها رسید تویی
آنکه هر روز شرح تاریخش
نهضتی تازه آفریده تویی
آنکه با تیغ احتجاج وبیان
پرده خصم را دریده تویی
آنکه در موج دشمنان تنها
به دفاع از علی دوید تویی
رنج هستی به جان خرید تویی
آنکه در ماتمش  به نا گه رنگ
از رخ مرتضی پرید تویی
آنکه بر خاک قبر گمشده اش
کس گل و لاله ای نچید تویی
آنکه در آفتاب،دست عدو
سایبان ورا برید تویی
مکتب زنده ولایت را
اولین مادر شهید تویی
صحنه تیره قیامت را
خوشترین پرتو امید تویی
سوگواری که در بیابانها
از جگر ناله می کشید تویی
نوجوانی که در بهار شباب
مویش از غصه شد سفید تویی