وقتی که در شکست شمس و قمر شکست
دندان احمد(ص) از اُحد از کفر و شر شکست
-
وقتی که در شکست کوه از کمر شکست
سقف و ستون هر بشر از بوالبشر شکست
-
وقتی که در شکست زهرا(س) و زر شکست
سمع و سماء و سینه، سکوت پسر شکست
-
وقتی که در شکست قدر گهر شکست
در کوچه مجتبی(ع) که نبوده سپر شکست
-
وقتی که در شکست از پشت سر شکست
پیمانه دم آندم از آن خیره سر شکست
-
وقتی که در شکست نور بصر شکست
جاری شد اشک مَشک و دلم بیشتر شکست
-
وقتی که در شکست قلب پدر شکست
بغض گلوی اصغر(ع) بی بال و پر شکست
-
وقتی که در شکست امّ قمر شکست
مدّاحه علی(ع) شدو خواند آنقدَر شکست
-
وقتی که در شکست پروانه پر شکست
سجاده شد صبوری سجاد(ع) اگر شکست
-
وقتی که در شکست شعر و شکر شکست
دریای علم و ناشر دین بشر شکست
-
وقتی که در شکست صاحب نظر شکست
صادق(ع) سکوتِ علمِ حدیثی دگر شکست
-
وقتی که در شکست بر جسم تر شکست
جایی نمور و تیره که ساق پسر شکست
-
وقتی که در شکست نارش جگر شکست
آقا ابالحسن(ع) که به بلع شرر شکست
-
وقتی که در شکست عزم سفر شکست
بر جودش آن شراره که بنمود اثر شکست
-
وقتی که در شکست هادی(ع) خطر شکست
علمش بنای بزمِ شراب و شرر شکست
-
وقتی که در شکست جد و شجر شکست
حضرت شد افتخار بشر، بعدِ هر شکست
-
وقتی که در شکست آن منتظَر(عج) شکست
آقا از این زمانه غم انگیزتر شکست
محمدرضا فروغی
- شنبه
- 4
- مرداد
- 1393
- ساعت
- 1:22
- نوشته شده توسط
- محمدرضا فروغی
- شاعر:
-
محمد رضا فروغی
ارسال دیدگاه