بايد هميشه ربنا يا ربنا كرد
هرشب نشست و خالق خود را صدا كرد
از اين هياهو و شلوغي بار بست و
يك گوشه را با خلوتي غار حرا كرد
پايين نشين بودم مرا بالا كشيدي
جاي مرا يك گوشه چشمت جابجا كرد
مردم چه فكري ميكنند درباره ي من!
بايد كه مشتم را به پيش خلق وا كرد
من معصيت كردم ولي تو رو نكردي
اين پرده پوشي ها مرا چه بي حيا كرد
از اينهمه توبه شكستن خسته هستم
هر دفعه بخشيدي و عبد تو خطا كرد
راه نجات ما فقط حُبِ حسين است
تنها نبايد به عبادت اتكا كرد
وقتي شب جمعه خدا هم زائر ِ توست
بايد فقط سجده به سمت كربلا كرد
آقاي خوبم در ميان روضه هايت
تا گريه كردم مادرت فوراً دعا كرد
تكه حصيري شد نصيبِ شاه عالم
بايد مرا مثل اميرم بوريا كرد...

شاعر : رضا قربانی