مناجات و گریز روضه

 دست گدا به سوی کریمی دراز شد

موی گدا به دست کریمانه ناز شد

یک قطره اشک کار خودش را تمام کرد

این قصه ی کریم و گدا جانگداز شد

وقتی گدا به پای تو افتاد شد "خدا"

یعنی خدا به نزد خدا سرفراز شد

اول نساخت قلب گدا با محیط عشق

آخر به لطف اشک غم تو " بساز" شد

از گریه های حضرت زهراست اشک ما

این اشکهای مادر تو "گریه ساز "شد

سنگی به سوی قبله ی ابروی تو زدند

دیوار کعبه بین دو چشم تو باز شد

آتش دوید سوی نیستان کربلا

دستی به سوی خیمه زینب دراز شد

دیگر نگو که زیر سم اسب رفته بود

جسم حسین و سطح زمین همتراز شد

سروده جعفر ابوالفتحی