میگن یه روز توی مدینه
همون جایی که شهر حزینه
چهار امام غریب شیعه
که قبرشون تو خاک بقیعه
داشتن ضریحُ یه سایبونی
نشونه ای بود تو بی نشونی
آه واویلا
اما یه روزی یه عده ملعون
کردن دلای شیعه رو محزون
اون ضریحُ اون حریم پاکی
به دستشون شد چهار قبر خاکی
دیگه نه صحنی نه یه رواقی
نه یه ضریحُ نه یه چراغی
تا کی خدایا شیعه ی مولا
غریب بمونه ، غریب تنها
کاشکی بشه تا بیاد آقامون
که دل محزون بگیره سامون
بیاد که این دل براش ببازیم
برا اماما حرم بسازیم
آه واویلا