سينه ها سرشار از اندوه و رنج و ابتلاست
بازهم ايام ،ايام غم و درد و بلاست
صحبت از بشكستنِ حرمت ز آل فاطمه است
سالروز گريه بر مظلومی آل عباست
مانده چون ويرانه اي ، صحن و شبستان بقيع
با وجوديكه همه ذرّاتِ خاكش كيمياست
خاكي و خاكستري امّا به سرخي مي زند
روبروي گنبد خضراء رنگِ كربلاست
در دل خاك بقيع گلهاي پرپر رنگ رنگ
رنگ سبزِ غربتش امّا شبيه مجتباست
كامها تشنه، جگر ها پاره پاره ،ای دریغ
سينه ها سوراخ از درد و غم خير النساست
آخر اينجا مادري هم قبرِ مخفي ساخته
مادري پهلو شكسته، چهره نيلي، قرنهاست
آسمان افتاده اينجا بر سر خاك بقيع
عرش هم سر در گريبان امامان هداست
گرچه دينِ ما از اين ويرانه ها آباد شد
قصة هتكِ حَرَمها گوئيا پُر ماجراست
شأنِ بيتُ الله را هم ، بر نمي تابد يهود
زينبيّه جاي خود ، قبر رقيه در جفاست
آري اي عباس جان ، هيئت سپاهِ زينب است
غم مخور ، شيعه مهيّاي هزاران نينواست
شيعيان!دستي سلاح و دست ديگر بر دعا
دست بايد داد با آنكه به اين غم آشناست
عترت و قرآن و دين ، سر در گريبانِ هَمَند
سيزده سجّاده ،آمين گويِ يك ،دستِ دعاست
گاه گريانِ مدينه ،گاه گريانِ بقيع
گاه داغ كربلا دارد ، غمش صبح و مساست
روزيِ سرتاسر عالم به يمن يك امام
ليك خود آوارة شهر و ديار و كوچه هاست
عالم اسلام ،در درياي غمها غوطه ور
شيعه نالان از همه غمهای آل مصطفاست
نالة يا منتقم وقتِ سحر آید بگوش
با قسم بر عمّة ،سادات دل حاجت رواست

شاعر : محمود ژولیده