هستم در این زمانه   ،  تنها و بی نشانه
دشمن مرا ز خانه   ،  بیرون کشد شبانه
همچون کمان خمیدم   ،  زخم زبان شنیدم
دنبال قاتل خود   ،  در کوچه می دویدم
واویلا واویلا آه و واویلا
تنها و بیقرارم   ،  کاری به کس ندارم
از بس که من دویدم   ،  دیگر نفس ندارم
همچون علی مظلوم   ،  خون بر دلم نشاندند
با دسته بسته من را   ،  در کوچه می کشاندند
اشکی چکیده دارم   ،  رنگی پریده دارم
مانند مادر خود   ،  قدی خمیده دارم
واویلا واویلا آه و واویلا
هستم رئیس مذهب   ،  جانم رسیده بر لب
هنگام کوچه گردی   ،  هستم به یاد زینب
باشد دلم پر از خون   ،  چون لاله های صحرا
می سوزد آشیانم   ،  چون آشیان زهرا
گفتم بزن تو آتش   ،  از پای تا سرم را
اما مبر به پیشم   ،  تو نام مادرم را
شادم که کار گر شد   ،  در سینه زهر کینه
چشمم دگر نیفتد   ،  به کوچه مدینه
واویلا واویلا آه و واویلا