اصلاً بعيد نيست كسي را كه بي گمان،
بوده امام مفترض الامر شيعيان،
پاي برهنه باز بدون عمامه اش،
در كوچه ي غريب برندش كشان كشان.
اصلاً بعيد نيست كه روزي و يا شبي،
مردي كه رفته است ز عمق تنش توان،
را با تمام آنچه تصور نمي كنيد
بي حرمتش كنند به چشمان اين و آن.
اصلاً بعيد نيست كسي را كه سوخته
شعله ورش كنند دوباره حراميان
اصلاً بعيد نيست دوباره علي شود
تنهاترين، غريب ترين، زير آسمان
اصلاً بعيد نيست كه از جور روزگار
برگردد اين زمان پر از غم به آن زمان
وقتي كه حرف، بغض شده در گلوي تو
يعني كه زخم كهنه رسيده به استخوان
يعني كه ياد كوچه و آن روز مي كني
يعني كه بهت مي زني از سوز داستان
يعني كه روضه هاي دلت تازه مي شود
وقت توسل تو به آن مادر جوان
اين صحنه هاي تلخ كه ديدي به چشم خود
در جام چشم هاي شما ريخت شوكران
اصلاً بعيد نيست از اين دشمنان پست
آتش بياورند تو را ... خاك بر دهان
تجديد خاطرات تو در بين كوچه بود
دستان بسته ي تو در اين قفل ريسمان

شاعر : رضا دین پرور