باز هم بنگرم نشانی خویش
پهلو و دست ارغوانی خویش
دستم از شانه هم بود عاجز
اشک بارم ز ناتوانی خویش
غربت مرتضاست می دانم
علت گدیه نهانی خویش
این منم سوخته ز شعله عشق
بین کاشانه جوانی خویش
قامتم چون هلال خم باشد
توی تابوت آسمانی خویش
باز در اشک خود فرو رفتم
باز هم بنگرم نشانی خویش
شاعر رضا جعفری
- پنج شنبه
- 17
- فروردین
- 1391
- ساعت
- 6:20
- نوشته شده توسط
- محمد کاظم زاده
ارسال دیدگاه