دومین فاطمه ی دین خدا، یا زینب
ای سراپای وجودت همه زهرا، زینب
وی علی در سخنان تو هویدا زینب
حَسَنِینَت به تو مشغول تولا زینب
روز میلاد تو افلاک برآشفته شدند
حوریان صیحه کشیدند و سرآشفته شدند
باز ارواح خداوند پَرآشفته شدند
به زمین تا بگذاری ز کرم پا زینب
از همان لحظه ی آغاز حسینی بودی
کامت از عشق چو شد باز حسینی بودی
تا دم لحظه ی پرواز حسینی بودی
بعد مادر تو شدی امّ اخیها، زینب
تو که هستی که خدا نام ترا می گیرد
زینت از تو، پدرت در دو سرا می گیرد
یکنفر مثل حسین از تو دعا می گیرد
خوب خواندند ترا: روح دعاها زینب
در نماز شب تو سِرِّ خدا شد مستور
سِرِّ ناگفته ی در کرببلا شد مستور
راز معراج امام شهدا شد مستور
نیست از قرب خدا فاصله ای تا زینب
از ازل تا به ابد مادر غم ها تو شدی
ساقی اشک دلِ کوثر غم ها تو شدی
وسط هلهله، پیغمبر غم ها تو شدی
صبر ایّوب شد از صبر تو احیا، زینب
دیدی آخر که غمِ عشق، تُرا پیرت کرد
ته گودال، به یک غمزه زمینگیرت کرد
بی علمدار که شد، زود علمگیرت کرد
تا ابد دست تو بسپرد علم را زینب
وای، دشمن چقَدَر از تو جگر آتش زد
سایه ساران سرت را چقَدَر آتش زد
چقَدَر بر سر نیزار قمر آتش زد
گُر گرفتند زِ داغ تو قمر ها، زینب
ناخدا! کشتی ات افتاده به گل، آه نکش
این قَدَر عمه ی سادات زِ دل آه نکش
شد زِ آه تو علمدار خجل، آه نکش
زیورت  گرچه ببردند به یغما زینب

شاعر : امیر عظیمی