ای که شام سیاه مهتابی،شب من پر شده از بی خوابی
منو کربلا نبردی آقا،کجا رفت نوکری و اربابی
نمی گم قصه مون آخرهاشه،چقدر در بزنم در واشه
من ازت یه کربلا می خوامو،تو بهم حرم نمیدی باشه
باشه لال میشم از این شیون و شین
(من کجا و صحن شاه عالمین)2
منمو داغ زیاراتت آقا(منمو خواب های بین الحرمین)2
(آقام آقام آقام آقام یا حسین)
بی تو شادی جهان جز غم نیست،رنج جنت ز جهنم کم نیست
هر که در عالم امکان خود را،نوکر کوی تو نخواند آدم نیست
می زنم طعنه که هستم غافل،چون به درگاه تو هستم شاکر
بعد مرگم منو محشورم کن،با رسول ترک و سید ذاکر
بعد مرگم منو ساکن می کنیم،کار ناممکن و ممکن می کنیم
چی بگم از کرمت وقتی حسین،علی گندابی رو مومن می کنی
(آقام آقام آقام آقام یا حسین)
نمیگنم که نوکر دربارم،خودم خوب می دونم سربارم
ولی به زلف سیاهت سوگند،که محاله دست ازت بردارم
تا شدم از غم تو بی خونه،همه گفتن که شده دیوونه
یا حسین ملامتش با مردم،که فقط یه خوب و بد می مونه
آره من یه عمره غم پرورتم،آره من یه نوکر دخترتم
پدر و مادرمم میدم برات،برات دیگه من چیگار کنم نوکرتم
(آقام آقام آقام آقام یا حسین)