خدایا ببین،تو حجرهی غم    شراره زده،آتیش قلبم
می سوزه جیگرم،میباره بارون چشمام
                   کجایی پسرم،بیا که غریب و تنهام
می گیره دل خونم پسرم         به راهت می مونه چشم ترم
ستاره ی سحرم            غریبم! وای
منم که دل از همه بریدم           حالا رو سرم، عبا کشیدم
توی این غریبی،به لبم رسیده جونم
                 می ریزه رو زمین،اثر جگر خونم
حالا لحضه های آخرمن       روی پای جواد سرمن
بی جونه پیکرمن           غریبم! وای  
تو غربت وغم،اگه اسیرم       ولی برای، حسین بمیرم
بی پناه،رو زمین،به زیر پاهای مرکب
                   سرشو بریدند،جلوی،چشای زینب
روی خاک تن بی کفنش       پر نیزه همه جای تنش
میون خون بدنش                     غریبم! وای