زانو زدم عمری به درِ خانه ی ارباب
روزی خورم از دور و برِ خانه ی ارباب
آرامشِ جان و دل من نام"حسین" است
معنای بهشت در خورِ بین الحرمین است
با یاد "حسین" رنگ دلم رنگ خدا شد
دل کفتر جَلدِ حرم کرب و بلا شد

من مستم و مجنونم و سرگشته و حیران
بی تابِ غم کرب و بلای تو حسین جان
نام تو همیشه سر فراز و جاودان است
عشق تو میان سینه ی شیعه نهان است
دلدار دلم... یار دلم... حضرت ارباب
غرق گنه و معصیتم مرا تو دریاب
شوق حرم کرببلایت به سرِ من
شد نوکر تو تا ابد آقا پدر من
دادی تو به ارض و به سما برکت و عزت
جبریلِ ملک زائرِ هر روضه و هیات
سربازِ تو مولا چو حبیب و چون زهیرم
خوش باشد اگر پایِ رکاب تو بمیرم

شاعر : روح اله نوروزی