گل کرده لاي  زخم هامان ِ پینه ها مان
بی شک   ترک برداشته آئیـنـه هامان.............
ابریست انگار آسمان ،اما چه خشک است
دشت  ِ کویرستان ِ زرد  ِ سینه هامان................
با  نوعروسان  مادران  هم داستانند
سهراب ها رفتند  و هم   تـهـمـیـنـه هـامـان..............
چون سوخت  سرو ِ سبز ،حالا گرم ِ گرم است
رقص و نماد ِ  شعله در شومینه هامان.....................
شاید فقط   در  عکس های یادگاری
بر جا بماند  اسوه ی   پارینه هامان.............................
باران رحمت را بباران  خاکیان را
در انتظارت  خشک شد آدینه هامان..........................

شاعر : اکرم بهرامچی