برخاست دود و آتش کینه شدید شد
یک روزه شهر ، آنچه که بر خود ندید ، شد
تنها سه روز از سفر مصطفی ، گذشت  . .
. .  یک سوم از قبیله زهرا شهید شد
 یک لشکر از میانه در تا که رد شدند
ساقه شکست و . . غنچه گل  ناپدید شد
در سوخت و ... فاطمه مجروح و ... طفل مُرد...
. . . هر نقشه ای که در سر نحسش کشید ، شد
حیدر که جای خود ، ولی از بعد کوچه ها
گفتند ،  گیسوان حسن هم سفید شد
جا دارد اینکه شیعه بسوزد الی ابد
ناموسمان کبود ، به دستی پلید شد...
* * *
مأمور صبر بود . . .   به این  فکر می کند ..
آن را که از  زبـان پیمبــر شنیــد ، شـد...

شاعر : یاسر حوتی