صدای برگ های خشک  در آغوش  ِ پاییزان
صدای ریشه  و خاک است    دست افشان و گل ریزان
صدا نزدیک تر     از سنگر ِ  تاریخ   می آید
به گوش ِ   نسل ِ  مبهوتی  در این فصل ِ  بلا خیزان
وتصویری  که انگار از هجوم  ِ صحنه   جا مانده
میانِ قاب ِ  تبداری  عرق ریزان .... عرق ریزان
خروش ِ   زخم های  تازه  و تن پاره های درد
صدای های و هوی   حیدری های   قلاویزان
صدای پیش مَرگان  ِ  غیور ِ  کرد می آید
صدای کاک عبدالله ها  در قاب ِ  پاییزان
جوانمردی  ، بروجردی، جلال ِ  بارنامه    تا
خروش ِ  آسمان گرد ِ  یَلان  ِ کرد،   تب ریزان
چرا بال  ِ کبوتر ها ی   خونین را نمی بندند
پر ِ پروازشان  در حسرت ِ  اوج است آویزان
نگاه دفتر ِ  پاییز را بستند  در یلدا
و یلداهای بسیار  ِ مناجات ِ  سحر خیزان
چه می خواهی از این اسطوره های قاب ِ دلتنگی
بخواب ای درد  در افسانه ی  خاموش ِ  شبدیزان