روزی که آیه آیه ی قرآن خدا نوشت
گویا کنار نام خودش مرتضی نوشت
غیر از تو راه حقّ و نجاتی نیافتیم
چون "انّما ولیّکُمُ الله" را نوشت
در آیۀ غدیر و تکامل به دین،ببین
تنها که را برای همه مقتدا نوشت
مداح ذات تو، که به جز ذات کبریاست؟
حقّا به مدح تو به کتابش ثنا نوشت
آن را که داشت در دلش حبّ علی قرار
صد ساله راهش از ره دوزخ جدا نوشت
از نوع آن ولادت در کعبه،حقّ به خلق
فهمانده که حساب علی را سوا نوشت
بودی وصی و لحم و دم و جان مصطفی
پس می توان که نام تو را مصطفی نوشت
سرّ نبوّتی، که شدی ختم اوصیاء
شرط نبوّت همه را زین ولا نوشت
کی راه نیل در بر موسی گشوده بود
نام تو را به بحر،یقیناً عصا نوشت
عیسی یکی ز شیعیان علی بود بی گمان
هر مُرده را که زنده ز نام شما نوشت
محو نبرد تو همه بودند در اُحد
آمد ز راه پیک خدا و تو را نوشت
تعبیر یل برای تو هم کسر شأن توست
در شأن و مرتبت چو خدا لافتی نوشت  
جز"ذکر" نام توکه "علیٌ عبادَه" شد
ذکری ندیده صفحه ی ایجاد تا نوشت
مارا که جان ز جام ولای تو مست شد
بر"بارگاه قدس نجف" مبتلا نوشت
مارا که دل به زلف خم یار بسته ایم
اصحاب" البلاءُ لأهلِ اللّولا" نوشت
آنجا که شد به کوچه ز سیلی رخی کبود
در حیرتم... چه صبر عظیمت خدا نوشت
هرگز ز داغ کوچه خلاصی نداشتی
فُزتُ وَ ربّ کعبه" تو را تا رها نوشت
گفتی به چاه راز دلت را به نیمه شب
سهم تو را ز داغ، چه بی انتها نوشت
تا من غلام حیدرم از عالمی سرم
صد شکر ازخدا که مرا هم گدا نوشت
نه ابتدا به فضل تو دیدم نه انتها
این بحر بیکرانه خدا تا کجا نوشت

شاعر : وحید دکامین