چادر ببند بر کمرو، انقلاب کن
شام خراب را سر شامی خراب کن
از ری، مدافعان حرم انتخاب کن
روی تمام سینه زنانت حساب کن
یاد عرب نرفته که فیروز زاده ایم*
تا پای مرگ، پای شما ایستاده ایم
مکرسقیفه نقشه ی خصمانه ریخته
در باغ دوست، آفت بیگانه ریخته
آتش اگرچه بر در این خانه ریخته
بی بی چه قدر دور تو پروانه ریخته !
ما که نمرده ایم، شما بی حرم شوی !
زهرای بی مزار در این شام غم شوی
پاییز را فراری خشم بهار کن
این قوم را دوباره به نفرین دچار کن
تیغی دو دَم به گرده ی طوفان سوار کن
اصلاً به ذوالفقار علی واگذار کن
این انتظار، جانِ جنون را به لب رساند
تمارهای شهر مرا، تا حلب کشاند
باید دمشق آینه ی کربلا شود
تا راز شوم شب زده گان برملا شود
تنها برای صبح، قمر خون بها شود
باید گره به دستِ علمدار وا شود
پس بی دلیل نیست، که اغیار جا زدند !
برگنبد تو، بیرق عباس را زدند

شاعر : وحید قاسمی