تو را گم کردم و بی تو به یک سو راه افتادم
همین که راه افتادم درون چاه افتادم...
شبیه کوه پشتم بودی و حالا ببین بی تو
کنار کوهی از غم ها شبیه کاه افتادم
دوباره دیر فهمیدم دوباره زود گم کردم
دوباره من زمین خوردم دوباره... آه افتادم
شب غم بود ماتم بود چشمانم سیاهی رفت
کنار حوض خوابیدم کنار ماه افتادم
سر کوچه حسینیه صدایی بی قرارم کرد
کسی میگفت : یا مظلوم ثارالله... افتادم
شب شام غریبان بود شمع کوچکی دیدم
دلم روشن شد و آخر به سویت راه افتادم

شاعر : سید علی رکن الدین