چون پاره ابرهای ز هم در هوا جدا...
بودیم بی قرار تو، تک تک جدا جدا
پیچید باد مهر تو بر گرد ابرها
از تفرقه شدیم به لطف شما جدا
پیوست قطره ها به هم و رودها به هم
دریای تو نمود در عالم صدا جدا
بودیم کاه های پراکنده بی هدف
ما را نمود مهر تو چون کهربا جدا
بارید رحمت تو به هر عصر و هر مکان
سیراب از تو شاه جدا و گدا جدا
بُردی بلال را به بلندای ماذنه
گفتی که نیستند سپید و سیا جدا
دیدی که قبله هست یکی و امام ؛ نه!
دیدی که هست سعی یکی و صفا جدا
انصار آمدند کنار مهاجرین
بودند در کنار رسول خدا جدا
دیدی که هر که  فخر به اجداد می کند
با هم به ظاهرند ولی در خفا جدا
گفتی که جمع بسته شد:" ایّاک نعبدُ"
گفتی نمی رسد به خدا" ربّنا" جدا
گفتی مع الجماعه یداله مسلمین!
گفتی نماز خوب! ولیکن چرا  جدا؟
گفتی خوش است عقد اُخوت دو تا دو تا
بستی تو نیز با علی مرتضی جدا
عد از هزار و چارصد و سی و چند سال
ا نیستیم از روش مصطفی جدا
م ریشه اند شیعه و سنی به باغِ دین
هستند گرچه ظاهراً از شاخه ها جدا
شیرند شیعه - سنی و جرات نمی کند
داعش کند برادرِ ما را  ز ما  جدا

شاعر : سید محمد حسین ابوترابی