ای نخل پیر تناور مراببخش
زیباترین سروده ی باور مرا ببخش
ای مهربان پاک وصمیمی تورا قسم
برقطره قطره خون برادر مراببخش

دل را سپرده ام به سیاهی که نیستی
ای روشنای دیده ی اختر مرا ببخش
قلب من از نسیم وفا بو نبرده است
اما تو ای همیشه معطر مرا ببخش
دراین بساط به جز جام شرم نیست
تنها به عشق ساقی کوثر مرا ببخش
جز بانگاه جود وعطایت نمی شود
این کوله بار سبک تر مراببخش
ای یاکریم زخمی شب های خاطرم
تنها به یاد کبوتر مرا ببخش
ای مهر تو ز وسعت دریای بی کران
صدها هزار برابر مرا ببخش
ای دست های خسته ی تو بال پرزدن
تاآسمان رحمت داور مرا ببخش
گویم به آه حسرت وگویم زجان ودل
با صد امید که مادر مراببخش
 

شاعر : احمد حسین پور علوی