عبدالزهرا هاشمی

دل در پناه حضرت حق با صفا شود

گفتم علی و جلوه ی ذکرم خدا شود

هر شیعه ای که سمت نجف می کند سلام

در روز حشر برکت آن بر ملا شود

با ذکر حیدر است که دل مست می شود

خاک دلم به حب علی کیمیا شود

آید ندا زعرش الهی علی علی

فردا خدا به نام علی رونما شود

وقتی که حب او دل من را کند خنک

دامان مادرم زخیانت جدا شود(1)

شاهی که قنبرش به قیامت شود شفیع

خاک مزار نوکر او طوطیا شود

من غیر مرتضی به کسی رو نمیزنم

دنیا اگر چه ضد علی یکصدا شود

پرچم به دوش ، بحر نبی کیست جز علی؟

مدحش به کارزار فقط لافتی شود

در حیرتم که فاتح خیبر پس از نبی

خانه نشین ز دشمنی اشقیا شود؟

دستی که درب قلعه ی خیبر جدا نمود

این گونه با طناب جفا آشنا شود

درکوچه دامنش ز دو دستان فاطمه

با ضربه ی مغیره و قنفذ رها شود

در غربتش چه گویم ازین غصه سوختم

برمنبر مدینه به او ناسزا شود

اینجا مدینه یکسره بر بغض حیدرند

در کربلا ببین به حسینش چه ها شود

«بودند دیو و دد همه سیراب و» تشنه لب

جسمش میان خاک ،برهنه رها شود

(عبدالزهرا هاشمی)



1) این بیت ناظر به روایت امام صادق علیه السلام است که می فرماید:

«من وجد برد حبنا على قلبه فلیکثر الدعاء لامه فانها لم تخن أباه »

هرکس خنکای محبت ما را در دل خود احساس می‌کند، برای مادرش بسیار دعا کند؛ چرا که به پدرش خیانت نکرده است.

(من لایحضره الفقیه - ج 3 - ص 493)

شنبه 2 اسفند 1393ساعت : 13:52