اى به طوفان بلا، يار على
همدم آه شرر بار على
مهر و قهرت، سبب ردّ و قبول
فاطمه! روح على! جان رسول
اى ز سيلى شده نيلى رويت

كشت آزردگى پهلويت
تا على را سوى مسجد بردند تا
نازنينْ قلب ترا، آزردند
رابط فيض خدا را كشتند
مادر زهد و ريا را، كشتند
آنكه نان و نمكش را خوردند
به تلافى، فدكش را بردند!
تا كه بيت الشرف فاطمه سوخت
عرش را ز آتش غم، قائمه سوخت
هستى شير خدا رفت ز دست
تا كه زهراى وى از پاى نشست