ای که صبر از صبر تو جانش رسیده تا گلو
وارثی بر حلم سبحان و نبی ماه رو

آنچنان نقش تو شد پررنگ در راه خدا
کرده ای پیراهن زخمی دینت را رفو

حیدری پیغمبری زهرا خصالی اطهری
این روا نبْود برد نام تو را کس بی وضو

فارغ از درس اطاعت از امامت گشته ای
بس که تو کردی رعایت نکته هایش مو به مو

گونه ای از فاطمه درس حجاب آموختی
داده ای بر چادر و زن با حجابت آبرو

جمله هایت محکمات مصحف یزدان بود
در کلامت حضرت حق کرده با ما گفتگو

ذوالفقاری بر زبان داری بنازم هیبتت
لب گشودی و زده تبخال از ترست عدو

خطبه های حیدریت شام را لرزانده است
یک تنه،مردانه کردی لشگری را زیر و رو

جان اربابم قیاست با کسی معقول نیست
مدعی دارد اگر برگو نماید روبرو

پاسبان داری به صحنت،آس و پاسم من ببین
میگذاری تا سگ خوانت شوم من، نه نگو

نیستم مثل رسول ترک اما لطف کن
خاک پای نوکرت گشتن،بمن شد آرزو

شام اگر ویران شده ایران بود ملک شما
جان فدایت،تا درآید از درون چشم عدو

حرف منطق بر سر این دل نخواهد رفت چون
کربلا خواهد،نگاهی کن تو گهگاهی به او

شاعر : علی اکبر نازک کار