سایه ات تا روز محشر بر سر من مستدام..
بهجه قلبی علیک دائما منی السلام..

قرصِ قرص است از کنارت بودنم دیگر دلم..
تکیه گاه شانه های خسته ام در هر مقام..

پابه پایت آمدم یک عمر همدل همنفس
پابه پایت آمدم هرجاکه رفتی گام گام

باتو این پنجاه سال احساس عزت داشتم..
باتو در محمل نشستم در کمال احترام

باتو تا اینجا رسیدم بی غم و بی دردسر
باتو میگویند از امنیت من خاص و عام..

اسم اینجارا که گفتی سینه ام آتش گرفت
شعله ور شد خاطرم از غصه های ناتمام..

نخل میبینم؟!و یا اینکه سپاه آورده اند..
سرنوشت ما چه خواهد شد اخا ماذا الختام؟

باتو دارم سایه ی سر، با ابالفضلت رکاب
بی تو وای از ناقه ی بی محمل و اشک مدام..

باتو دور خیمه اهل حرم آرامش است..
بی تو وای از آتش افتاده بر جان خیام..

باتو هرصبح آفتاب اول سلامم میکند
بی تو زینب میرود بی پوشیه بازار شام..

با علی اکبر عصای دست پیری داشتم
بی علی اکبر من و باران سنگ از روی بام

باتو دست هیچکس حتی به سمت من نرفت..
بی تو مارا میبرند اشرار تا بزم حرام..

شاعر : سید پوریا هاشمی