از دست روزگار تنم تیر می کشد
جای مصیبت و محنم تیر می کشد
از من نمانده جز دو سه تا تکه استخوان
هر آنچه مانده از بدنم تیر می کشد
رفتم حمایت از تو کنم، بازویم شکست
گفتم "علی" ببین دهنم تیر می کشد
این سینه ای که شد سپر دردهای تو
وقت نفس نفس زدنم تیر می کشد
از بعد روز کوچه و سیلی و صورتم
هر روز صورت حسنم تیر می کشد
از بس که زینب از غم من سینه می زند
جسم کبود سینه زنم تیر می کشد
وقتی حسین بی کفن افتد به روی خاک
در زیر خاک ها کفنم تیر می کشد

شاعر : امیر عظیمی