ماییم و نفس داشتن امّا نكشیدن
بالای سر مرده مسیحا نکشیدن
بی‎عرضگی از ماست اگر که نرسیدیم
به مرتبه‎ی حسرت دنیا نکشیدن
هر جا سخن از توست چرا پایه نبودن
هر جا که گناه است چرا پا نکشیدن
تقصیر من و دوری از کوی تو، این است
قطره نشدن منّت دریا نکشیدن
شرمنده‎ام از عمر که شد وقف دو غفلت
از غیر، کشیدن، غم آقا نکشیدن
ما لکّه‎ی ننگیم ببخشید چه تلخ است
یوسف شدن و رنج زلیخا نکشیدن
مجنون همه‎ی آبرویش خونِ دلِ اوست
زشت است غم دوری لیلا نکشیدن
چه جای گله چون خودمان خواسته بودیم
تب داشتن و نازِ مداوا نکشیدن
حیف است در این فاطمیه روضه گرفتن
امّا ز جگر ناله‎ی زهرا نکشیدن
پشتِ درِ این خانه علی بود و عذابِ
چادر به سَرِ امّ ابیها نکشیدن

شاعر : سید پوریا هاشمی