مِهر زهرا چیست مِهر مادری
باده ما چیست جامِ کوثری
هرکه را مهر ذَوِی القُربا رسد
روزی اش از شاخه طوبا رسد
زندگی خواهم ولی با مادرم
بندگی خواهم که عبدِ کوثرم
بندگی باید بر آن پر سوخته
زانکه ما را بندگی آموخته
او به ما آزادگی تعلیم داد
در بلا آمادگی تعلیم داد
او ز مِهر مادری گنجینه داشت
پشت در اسراری اندر سینه داشت
ای شگفتا از غلاف تیز دست
بازوی یارِ ولایت را شکست
مادر و اسراری از دیوار و در
مادر  و  اسراری از داغِ پسر
□□□
اقتباس از آتش در می کنم
یاد از گیسوی مادر می کنم
بانویی در دود و آتش گم شده
مادری راه نجاتش گم شده
شعله کم کم تا به گیسو می رسد
ضرب پایی تا به پهلو می رسد
غم ، شَرَر بر آشیانه می زند
مادرم را تازیانه می زند
پشت در کوثر به خون آغشته شد
یا رسول الله!  زهرا کشته شد
این شتابِ سیلی است ، یا مُشتِ در
واعلیّا  پُر شده در پشتِ در
آستان در شده تالابِ خون
میرود این زخم تا محرابِ خون
آسمان اینجا زمینی می شود
صحبت از "فضّه خُذینی" می شود
اولین رزمندۀ جنگ و جهاد
بی ولادت رفت تا صبحِ معاد
اولین  قربانیِ  راهِ   ولی
چارمین فرزندِ زهرا و علی
میزبان دادگاه عدل ، اوست
میزبان صبحگاه عدل ، اوست
چون به محشر ناله ، زهرا می کند
محسنِ شش ماهه غوغا می کند
من که اول کشتۀ مولایی ام
من شفیع امتِ زهرایی ام
با همه جام بلایی که چشید
یک تنه جورِ همه خلقت کشید
گر شود عمر جهان روزی تمام
می شود آنروز ، روزِ انتقام

شاعر : محمود ژولیده